بندرعباس
یکی از بزرگترین بنادر ایران، مرکز استان هرمزگان و شهرستان بندرعباس است. این شهر با مساحت ۱۲۵ کیلومترمربع در جنوب استان هرمزگان واقع شده و از شمال به مناطق کوهستانی و از جنوب به دریا منتهی میشود.
مجتمع بندری شهید رجایی و بندر شهید باهنر بهعنوان مکانی برای جابهجایی کالا و احداث کارخانههای بزرگ و صنعتی آن را تبدیل به مهمترین منطقه کشور در زمینه بازرگانی و صنعت کرده است.
ین شهر از شمال با حاجیآباد، از شرق با میناب، از غرب با بندرخمیر و بندرلنگه و از جنوب با خلیجفارس همسایه است. نزدیکترین شهر به بندرعباس شهر قشم (مرکز جزیره قشم) با فاصلهای نزدیک به ۲۸ کیلومتر است و فاصله آن تا تهران ۱۲۸۷ کیلومتر، تا اصفهان ۹۳۳ کیلومتر، تا شیراز ۵۷۷ کیلومتر و تا کرمان ۴۹۱ کیلومتر است.
بندرعباس از شهرهای قدیمی کشور با فراز و نشیبهای بسیار است. این بندر در زمان سلطنت داریوش هخامنشی برای برقراری ارتباط دریایی با بنادر مهم چین و هند انتخاب شد. دوران اوج تاریخ بندرعباس به قرن ۱۳ میلادی برمیگردد و بعد از آن هم پرتغالیها از آن برای بارگیری کالاهای خود استفاده میکردند.
این بندر تاریخی در گذشته با نامهای دیگری چون گمبرون، گامرون و جرون هم شناخته میشد که سرانجام در سال ۱۶۲۲ میلادی، پس از لشکرکشی شاه عباس اول و بیرون کردن پرتغالیها از خاک ایران، به افتخار این پیروزی، گمبرون به بندرعباس تغییر نام پیدا کرد.
تاریخچه
بندرعباس از شهرهای قدیمی کشور با فراز و نشیبهای بسیار است. این بندر در زمان سلطنت داریوش هخامنشی برای برقراری ارتباط دریایی با بنادر مهم چین و هند انتخاب شد. دوران اوج تاریخ بندرعباس به قرن 13 میلادی برمیگردد و بعد از آن هم پرتغالیها از آن برای بارگیری کالاهای خود استفاده میکردند.
این بندر تاریخی در گذشته با نامهای دیگری چون گمبرون، گامرون و جرون هم شناخته میشد که سرانجام در سال ۱۶۲۲ میلادی، پس از لشکرکشی شاه عباس اول و بیرون کردن پرتغالیها از خاک ایران، به افتخار این پیروزی، گمبرون به بندرعباس تغییر نام پیدا کرد.
فرهنگ و آداب و رسوم بندرعباس
بندرعباس بهواسطه موقعیت جغرافیایی و اقتصادیاش، همواره محل زندگی مردم از نقاط مختلف ایران و جهان بوده است و همین امر باعث شده تا فرهنگ و آداب رسوم محلی بندرعباس مجموعهای غنی و متنوع از فرهنگهای مختلف باشد. بهعنوان مثال، پوشش زنان این منطقه شامل چادر، پیراهن و شلوار بندری با رنگبندی شاد است و اگر خوب به نحوه پوشش آنها نگاه کنیم، پی به شباهت زیاد آن با لباسهای هندی میبریم که در واقع این شباهت ناشی از تعاملات فرهنگی مابین کشور هند و بندرعباس است .مردم بندرعباس با گویش بندری صحبت میکنند، این گویش تحت تاثیر ورود اقوام و مهاجرین از کشورهای مختلف و حتی از نواحی دیگر کشورمان قرار گرفته است و در آن اصطلاحاتی از مردم عرب گرفته تا آفریقاییها، پرتقالیها، هلندیها و انگلیسیها و حتی اقوام مختلف از سراسر ایران دیده میشود
آداب و رسوم محلی بندرعباس هم ترکیبی از آیینهای اقوام مختلف از اقصی نقاط جهان است که از زمانهای قدیم تا به امروز در میان مردمان این منطقه، همچنان مورد توجه قرار گرفته است. از جمله این آداب و رسوم میتوان به مراسم قبله دعا، مراسم زنبیل گردان، و مراسم زار اشاره کرد
.
مراسم قبله دعا
این مراسم برای بارش باران برگزار میشود و در طی آن، ابتدا کودکان به صورت دسته جمعی در کوچه و بازار راه میروند و یک صدا شعری محلی که مربوط به این آیین است را میخوانند و از شنوندگان هدیه میگیرند. مردم هم بدین وسیله، از مکان و زمانی که قرار است در آن مراسم قبله دعا برگزار شود، مطلع میشوند. در این مراسم مردم روزه میگیرند، نماز میخوانند، دعا میکنند و با پختن نذری و پخش آن در بین فقرا از خدا طلب بارش باران
میکنند.
مراسم زنبیلگردان
این مراسم مختص کودکانی است که تا سن دو سالگی، هنوز راه نیفتادهاند. در این مراسم پدر و مادر کودک جمعی از فرزندان همسایه را دعوت میکنند. سپس فرزندشان را درون زنبیلی که از برگ درخت نخل بافته شده، قرار میدهند و دیگر کودکان هم زنبیل را گرفته و شعر میخوانند تا وی زودتر راه بیفتد.
مراسم زار
مراسم زار از آفریقا وارد این منطقه شده است. به اعتقاد مردم بندرعباس، فرد بیمار به علت ورود یک باد فرازمینی به بدنش بیمار شده و این مراسم برای بهبودی وی انجام خواهد شد. این بیماران که توسط پزشک درمان نمیشوند، باید به مسئول برگزاری مراسم مراجعه کرده تا او را هفت روز قبل از شروع مراسم قرنطینه کنند. مسئول برگزاری این مراسم، مامازار یا بابازار نام دارد.
اصل مراسم با حضور بهبودیافتگان، فرد بیمار و مامازار یا بابازار برگزار میشود. در طی مراسم موسیقی خاصی نواخته میشود و مامازار یا بابازار با اعمالی نظیر حرف زدن با جن و ضربه زدن به او، بیماری را از بدن وی خارج میکند.